چگونه عمر بیش از هزار سال حضرت مهدى(عج) را باور کنیم؟
پاسخ آن است که در آیه 259 سوره بقره مىخوانیم: شخصى ـ که به گفته روایات و تفاسیر، عُزیر نام داشت ـ از کنار یک آبادى عبور می کرد که دیوارهاى آن بر روى سقفهایش فرو ریخته بود و مشخص بود که مدتی طولانى از مرگ ساکنین آن جا و زمان تخریبش میگذرد، با خود گفت: «خداوند چگونه ساکنین اینجا را پس از مرگشان زنده مىکند؟».
خداوند در همان لحظه جان او را گرفت و پس از صد سال زنده کرد و به او گفت: «چقدر درنگ کردى؟»، گفت: «یک روز یا بخشى از یک روز!»، خداوند فرمود: «نه؛ بلکه صد سال است که در اینجا ماندهاى، به غذا و نوشیدنى خود که همراه داشتى، نگاه کن که با گذشت سال ها تغییر نکرده است، به الاغ خود نگاه کن که هیچ اثرى از آن باقى نمانده است، ما زنده شدن تو را نشانه و حجتى براى مردم قرار مىدهیم، اکنون به استخوانهاى الاغ مرده خود بنگر و ببین که چگونه آن ها را به هم پیوند مىدهیم و بر آن ها گوشت مىپوشانیم و زندگى دوباره به آن مى بخشیم».
بنابراین آیه، غذا و نوشیدنى به مدت صد سال تغییر نکرد، در حالى که به طور طبیعى می بایست پس از چند روز فاسد مىشد، صد سال برابر 5200 هفته است و خداوند غذایى که فقط یک هفته سالم می ماند را 5200 برابر عمر طبیعىاش سالم نگاه داشت، اکنون به سراغ عمر امام زمان(عج) مىرویم که هنوز حتى به حد 20 برابر عمر طبیعى نرسیده است، بنابراین نه دلیل عقلى بر محدود کردن عمر انسان داریم و نه عمر طولانى، چیز محالى است.
از طرفى تعجب ما از طولانى بودن عمر به خاطر مقایسه آن با خودمان و قدرت محدود خودمان است، در حالی که نمونههاى دیگرى از طول عمر نیز در تاریخ و طبیعت وجود دارد؛ از جمله: مدت رسالت حضرت نوح(ع) 950 سال، اصحاب کهف و خواب چند صدساله آن ها، عمر چندین هزارساله نوعى ماهى و برخى از درختان و... . آرى! خداوندى که به استخوان، قدرت شنیدن و به پیه چشم، قدرت دیدن مىدهد، مىتواند عمر انسان را نیز طولانى کند.
«اللهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج»
امام صادق
علیه السّلام فرمود:
کسى که مشتاق است تا بهشت و چگونگى آن را دریابد سوره واقعه را تلاوت کند.
ابو بصیر روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام فرمود:
جمعه نام یکی از روزهای هفته است که در دوران
جاهلیت آن را عروبه مینامیدند و میگویند نخستین کسی که آن را جمعه نامید، کعب بن لوی بن غالب ،
یکی از اجداد پیغمبر اسلام
صلی الله علیه و آله وسلم، بود.
در
میان ایام هفته، شب و روز جمعه فضیلت و برتری ویژهای دارد. از حضرت رسول صلی الله
علیه و آله وسلم روایت شده که روز جمعه سرور روزهاست، و بر روزهای عید قربان
و عید فطر نیز برتری دارد. در ساعاتی از روز جمعه، بنده هر چیزی از خدا
بخواهد، خداوند به وی عطا میکند.
تمامی
ملائکه مقرب، آسمان، زمین، کوه و دشت و دریا و باد در این روز بیمناکاند که قیامت
برپا گردد.
رسول
خدا فرمود: بهترین روزی که خورشید بر آن میتابد روز جمعه است.
امام صادق علیه السلام نیز فرمود: در شب
جمعه از گناهان اجتناب بورزید که گناه و عقاب در آن دو برابر است، چنانچه ثواب کار
نیک نیز در آن دو چندان است.
و
نیز فرمود:«صدقه دادن در روز جمعه دو چندان محسوب میگردد.»
در
شب و روز جمعه ادعیه و. . . و اعمال خاصی همچون تلاوت دعای کمیل ، غسل
روز جمعه و نماز جمعه وارد شده و ثواب فراوانی برای آن وعده داده
شده؛ و نیز احیاء و شب زنده داری برای دعا و مناجات در شب جمعه توصیه شده است. دعا
در شب و روز جمعه، عذاب را برطرف میکند و مستجاب میشود.
امام محمد باقر
علیه السلام فرمود:
در هر شب جمعه، از اول شب تا آخر آن، فرشتهای از سوی خداوند از عرش الهی ندا میکند:«آیا
مؤمنی هست که پیش از طلوع صبح، برای آخرت و دنیای خود، توبه، روزی، شفای بیماری، و
نجات از زندان مرا بخواند تا من دعای او را مستجاب، توبهاش را قبول، روزیاش را
زیاد، بیماری و غماش را برطرف، و ستم ستمگر را از او دفع کنم؟»
منابع :
مفاتیح
الجنان، المعارف و المعاریف ج